Laten we werk en privé vooral getrouwd houden
Sinds kort heb ik een nieuwe single uit: “Geen punt”. Op Instagram en in mijn nieuwsbrief was ik deze lekker aan het promoten, maar op LinkedIn nog niet.
Gek eigenlijk, want een paar jaar terug deelde ik ook op LinkedIn mijn liedjes. Sterker nog, ik publiceerde zelfs een artikel over de diverse reacties die dat opleverde.
Nu zie ik dat ik vrij snel daarna kennelijk gestopt ben met liedjes delen op die plek. Onbewust leg ik ergens dus nog altijd een grens: software is “werk” en muziek en gedichten zijn “privé”.
Terwijl ik ergens ook wel weet: bestaat die grens eigenlijk wel? Vorig jaar heb ik als zzp’er meer optredens gedaan dan softwareprojecten en er ook gewoon facturen voor gestuurd, dus waar heb ik het eigenlijk over?
En los van mijn specifieke situatie: kán het eigenlijk wel, werk en privé gescheiden houden? Waarom is dat eigenlijk voordelig? Nou ja, ik kan wel wat verzinnen. Het is misschien wel fijn als je niet al je privéproblemen dagelijks over je collega’s uitstort. En andersom is het ook wel fijn als je niet elke avond al je werkperikelen uitbraakt over de eettafel.
Maar kun je jezelf wel opdelen in een werk- en privépersoonlijkheid? Uiteindelijk verschijn je ergens altijd als geheel mens, of je dat nou leuk vindt of niet.
En dat geldt ook voor de problemen die je kennelijk wel ervaart, maar niet van de ene naar de andere situatie “mag” meenemen, omdat werk en privé gescheiden horen te zijn.
Wat levert je dat nou echt op? Vooral een hoop interne administratie over wat je in welke situatie precies wel en niet mag denken, voelen, zeggen en doen. En daarmee creëer je volgens mij een nieuw probleem, bovenop de werk- en privéproblemen die je toch al dacht te hebben.
De komende tijd ga ik eens verkennen wat hier nog meer over te zien, te schrijven en te zeggen is.
Voor nu zeg ik: laten we werk en privé vooral getrouwd houden. Want dat hoeft helemaal geen punt te zijn.